عوامل مادرزادی و ژنتیکی از جمله فاکتورهای تاثیرگذار در شروع لکنت می باشد. بابری، امبروس و کاکس در سال(1996) گزارش کردند که 20تا 74 درصد افراد دارای لکنت زبان حداقل یک خویشاوند که لکنت دارد داشته اند . دریک مطالعه دیگر گراهام وکانچر (2005) براساس گزارش والدین دریافتند که خانواده کودکان بیش دبستانی دارای لکنت به صورت معناداری با احتمال بیشتر حداقل یک عضو دیگر با سابقه لکنت در خانواده نسبت به کودکان طبیعی داشتند، (وبزوانس،2010)در این بخش به بررسی نتایج مطالعات در زمینه عوامل زیستی موثر بر لکنت می پردازیم.
یک واقیعت شناخته شده در ارتباط با لکنت این است که اغلب در اقوام وفامیل وجود دارد .اخیراً،یک توافقی گسترده در بین محققین به وجود آمده که لکنت به ارث می رسد یا می تواند به ارث برسد . به عبارت دیگرخیلی ازافراد دارای لکنت زبان، یک یا هردو والدشان درون ژنهای خود عامل لکنت را دارند (گیوتر،2013). از جمله مطالعاتی که آنسوی الگوهای وراثتی در افراد دارای لکنت انجام شده است می توان به 3 موضوع زیر اشاره کرد:
به طور خلاصه شواهد بیان می کنند که تأثیرعوامل محیطی و ژنتیک هردو تعیین می کند که آیا کودک لکنت خواهد داشت یا خیر، که از این دو عامل توارث ژنتیکی به نظر بعد می رسد . مطالعه ای نشان داد که ژنهای روی کروموزم با لکنت مرتبطند (مجموعه ای از ژن ها که ارتباط بین سلولی را کنترل می کنند ومطالعاتی دیگر درگیری کروموزوم 3 را نشان دادند (هگد،2008)
تعدادی از مطالعات نشان داده اند که ممکن است رشد اختلال لکنت توسط مکانسیم های غیر از وراثت صورت بگیرد .به عبارت دیگر برخی از افراد ممکن است هیچ گونه عامل پیشگویی کننده لکنت را به ارث نبرده باشند، درعوض ممکن است یک ضربه بدنی یا سایکولوژیکی را تجربه کرده باشند که عامل بروز لکنت در آنها باشد، این عوامل ممکن است حین یا نزدیک تولد باشد که عوامل مادرزادی نامیده می شوند.